Skomentuj
Dodane komentarze (15)
-
Superrr. Odpowiedni człowiek na odpowiednim STANOWISKU........
-
gdzie dziewczyny z tamtych ..........pojechaly wszystkie w SWIAT
gdzie ESTERKA z tamtych lat ......... w gruzach legla taki czas
gdzie chlopaki z tamtych lat ............ zapmnieli ze uplywa czas
gdzie najlepiel bylo wam ........... w Kazimierzu - spotkan nadszel czas ;)
i Esterke odbuduja, bedzie piekna ta budowla jak poprawia to i owo ......... mysle ze sie da to zrobic by Kazimierz przyozdobic ......... konslutacji zrobic kilka , aby byla ESTERKA najpiekniejsza na RYNKU ........... pomagajcie jak umiecie , bo jeden Kazimierz macie :)
-
Andrzej, podlechtaleś moj worek ze wspomnieniami z Kazimierza lat 70-tych.
Wracam do tych lat kiedy umazani olejami staralismy sie być artystami. Opowiem troche jeszcze. To co teraz napisze to juz tez historia. Nie zyje juz Tadzio Cielewicz. Tez jeden z paczki łodzkiej. Jechalismy do Kazimierza auto-stopem. Z blejtramami, kasetami z farbami, troche ciuchow i po 22 lata w dacie urodzenia. W Pulawach na zjeździe do Kazimierza - przed nami staly dwie "dzierlatki". Wiedzielismy ze nie pojedziemy wczesniej zanim one nie wsiąda do jakiegos samochodu. Byly to dwie uczennice z liceum w Lublinie. No Tadzio zagadał. "Bo wiecie - my artyści..." co On gada?
Okazalo sie ze to jest metoda. Wyobraź sobie ze z jedną do dziś utrzymujemy z zona kontakt. To Ania. Mieszka w Los Angeles. Prosila mnie ilekroc sie spotkalismy zebym cos Jej namalowal. Wstyd mi ,ze czekala na moją tworczośc aż 35 lat.
W zeszlym roku wyslalem Jej olej z widokiem na Farę od strony ul. Krakowskiej. Doszedł. Co sie tam w domu dzialo? nie wiem.
Zyję takimi wspomnieniami. Jak to jest . Mam dzisiaj 59 lat. Nie pamietam co robilem wczoraj - a zamykam oczy i widze Rynek w Kazimierzu, godzina moze ? 15,00 zajezdza Renowka 19 na tamte czasy to cud techniki. Wyskakuje dama w szpilkach i za nia ratlerek. Ujada strasznie, biega po rynku a ta Szwedka wola za nim "Tiger ! tiger!". Malo śmy się ze smiechu nie zwalili z murku. Ech, moznaby bylo dlugo jeszcze. Moze następnym razem. Ciekaw jestem czy moze ktos w Kazimierzu zebralby takie opowiastki od tych co wakacji wtedy nie wyobrażali sobie bez klimatu tego miasta. Nie wiem co Kazimierz mial w sobie ze wszyscy ktorzy malowali stanowili jedna rodzine. Ja bez malarstwa nie potrafie oddychac juz. Ale musze do tego miec cisze plenerową wokol siebie. Tego chyba dzis w Kazimierzu nie znajde. Ja nie chce zebys mnie zle nie zrozumial, to nie znaczy ze Kazimierz dzisiaj jest beeeee. Nie. Tylko moze wspomnienia tamtych lat sa u mnie tak mocne ze jeszcze nie dojrzalem do nowego Kazimierza. Wiem, wszystko pędzi do przodu. Czas to jedyny wymiar z ktorym czlowiek nie potrafi sobie poradzic. Moze przekonam sie za jakis czas i wpadne na chwilkę jak do Tomaszowa. Tylko ile znajde jeszcze miejsc gdzie najpiekniejsze chwile zycia pachnialy malwami i brzeczeniem pszczol w lipcu. Gdzie wszyscy wszystkim mowili "dzien dobry". Gdzie glodnego studenta w kazdej chacie gospodarz nakarmil. To idzie starosc Panie Profesorze.
Mam w domu obraz wspomnieniowy. Na rynku ktos maluje widok na gore trzech krzyży. Obok miejscowy pijaczek udowadnia mlodemu "artyście" ze to nie tak. Ze on jak dojdzie do siebie to namaluje to prawidlowo. Z lewej strony od studni idzie kobieta i na ramionach ma nosidlo z wiadrami wody.
Piekny sloneczny dzien. Ale to tylko obraz. Moje "ja" zamknięte w ramie czasu wstecz.
Tyle dzisiaj. Zaraziles mnie Kolego tym ze zagladam na internetowe strony Kazimierza. Udalo Ci sie mnie sprowokowac.
Andzrej, a czy da sie jeszcze na jablka skoczyć przez plot do ogrodu obok Fary? Czy jest jeszcze z tylu za Laźnią ogrod zarosniety pokrzywami do wysokości 1,5 m? Ach, jesli jest jeszcze to szczęście że nie moze gadać. -
Krzysio, witam Ciebie i twoje wspomnienia na tym portalu.
Kiedyś, przed laty przyjeżdżaliśmy tu wspólnie w dużej grupce młodych pacykarzy. Przez wiele lat nie było mnie w Kazimierzu. Kiedy już tu przyjechałem ponownie, okazało się jak wiele się zmieniło. Zniknęła Polska pss-sowska ozdabiająca wszystko olejną lamperią nie omijając również zadeptanej Esterki. Nowe czasy nadjechały kolorowym walcem z reklamami i biznes planem. To co było jednak se ne wrati i chyba nie ma na to mocnych choć żal, że nasze wspomnienia, emocje, flirty, sentymenty i ludzie z tamtych lat ukryły sie we mgle nieosiągalnej już przeszłości.
I właśnie wtedy postanowiłem "nie dać się", zaradzić, coś wymyślić.
Głowa mnie od tego bolała, pot ciurkiem spływał, a żona naburmuszona długo była rozdrażniona.
W końcu góra urodziła mysz i to taką, która mi wiernie służy do dziś. Rozwiązaniem okazało się obcowanie nadal z Kazimierzem i jego okolicą, nie odwracanie się i przyglądanie się jego teraźniejszości takiej jaką jest.
Bardzo pomocny w tym okazał się właśnie ten portal, Janowieckie Spotkania Historyczne, wspomnienia innych internautów oraz oczywiście mój ulubiony Brulion on line.
To przecież my sami nadajemy patynę naszym doświadczeniom, to my tworzymy naszą własną, subiektywną pamięć.
Pozbawiając się tych doświadczeń, pozbawiamy się również przyszłych wspomnień lat obecnych.
Dlatego zapraszam Krzysia jak i innych "niedowiarków" do powrotu do przeszłości.
Pozdrawiam wszystkich i przepraszam za długi tekst. -
Krzysio, witam Ciebie i twoje wspomnienia na Portalu.
Kiedyś przed latami przyjeżdżaliśmy tu wspólnie w dużej grupce młodych pacykarzy. Potem przez całe lata nie było mnie w Kazimierzu podobnie jak ciebie. Kiedy tu w końcu znów przyjechałem okazało sie, że jak chyba dla większości, wiele sie zmieniło.
Gdzieś w połowie lat dziewięćdziesiątych zniknęła Polska pss-sowska ozdabiana namiętnie olejną lamperią czego nie oszczędzono również zadeptanej Esterce. Na to miejsce przyjechał kolorowy walec z reklamami i biznes planem i wiele wyrównał. A to co było to se ne wrati i chyba nie ma mocnych, choć szkoda, że od tego czasu we mgle zaczęły się rozmazywać nasze wspomnienia, emocje, sentymenty i ludzie z tamtych lat.
Wtedy właśnie postanowiłem jednak "nie dać się" i coś wykombinować. Ból głowy, pot na czole i rozdrażniona żona to była ta góra, która urodziła mysz. Ale ta mysz służy mi wiernie do dziś.
Rozwiązaniem okazało się trwanie przy Kazimierzu, przyglądanie się jego dzisiejszej wersji w każdej postaci i dłubanie w historii samego Kazimierza i jego okolic czemu bardzo pomocny jest min. właśnie ten portal jak i Janowieckie Spotkania Historyczne, wspomnienia internautów czy też świetny Brulion on line.
A to właśnie my nadajemy patynę naszym doświadczeniom, a przestając doświadczać sami pozbawimy się przyszłych wspomnień lat teraźniejszych.
Dlatego zapraszam Ciebie jak i innych dla których przeszłość to już karta nie do odwrócenia, do powrotu do Kazimierza.
Przepraszam za przydługi tekst ale krócej mi wyszło z braku pisarskich umiejętności. -
Wszystko co zamierzacie Państwo zrobić ...godne jest i szacunku i popierania wielkiego.....Tylko...na bogi wszelakie nie zatraćcie tego co duchem Kazimierza jest.....a może było????
-
atmosfera pozostała głównie we wspomnieniach i...
u mnie w domu...
i znowu czekają nas magiczne świeta Wielkiej Nocy
jiuż dziś powoli czuc tę MOC -
Wspomniena są piękne. Kazimierz też, tyle że nie w czasie weekendu. Polecam noclegi u Franciszkanów. Tu atmosfera pozostała.
-
Cieszy mnie fakt,że mogłam przeczytać wspomienienia : emigrantki i Krzysztofa Rajpolda.Bardzo prosze o JESZCZE.Wprawdzie nie pochodzę z Kazimierza,ale dotknieta jego magia,chetnie słucham wspomnień INNYCH.
Z wyrazami szacunku pozdrawiam. -
...Jeździlem do Kazimierza malowac do roku 1970. Z roku na rok zmawialismy sie do Was na wakacje z dużą grupa uczniów Liceum Plastycznego a potem studentow Wyższych Szkól Plastycznych, po jednym plenerze juz marzylismy o nastepnym. Kazdy z gospodarzy marzyl zeby u niego mieszkal "artysta". Za nami ciagnęly dziewczyny.Jakos tak pachnialo "Młodą Polską".Pamiętam jak Kazimierz byl obstawiony gdy poszla fama ze w tym Mieście ma się odbyc zlot hippisowski.
Potem mialem dluga przerwę. A teraz zostal tylko sentyment ale nie ma juz mojego Kazimierza od momentu jak Warszawka odkryla to cudowne miejsce.
Te tlumy ludzi ktore Kazimierz "zaliczają" , te potoki samochodów, halas.
To juz nie mój Kazimierz.
Dwa lata temu bylem z żona i kolezanka ze Stanow, to tez bylo Jej ukochane miejsce. Stwierdzilismy ze trzeba poszukac innego - w Polsce gdzie mozna spotkac miejscowych gospodarzy. Tu jakby stanowili Oni niepotrzebna częśc miejscowego folkloru. Moze nie mam racji.
Wszystko musi sie rozbudowywac, iść do przodu, ale powoli Kazimierzrobi się nie na kieszeń studenta Akademii Sztuk Pieknych, a za chwile nie bedzie gdzie sztalugi rozstawic. Cóż widac tak być musi. Nie wiem czy gorale juz oscypki sprzedaja na rynku?
Widzialem w galeriach obrazy z miejskimi pejzarzami Wroclawia. Jakos nie spotykam Obrazów Kazimierza w Lodzi, czy Zielonej Gorze.Przepraszam, ale to juz nie jest Klimat Kazimierza jaki zapamietalem.
Ale Esterka ? bardzo mi sie podoba. To dobrze , ze ten lokal będzie az tak odrestaurowany. Architektura z tego co widze , bedzie osadzona w charakterze Kazimierza. Czy studenci malarstwa i malarze będą mogli w nowej Esterce dostac pięćdziesiątkę na krechę?
To byly czasy !
U P. Kozlowskich w ogrodzie dlugie debaty na temat swierzo namalowanych obrazow.A bywalo nas i z 15 osob. Dziewczyny kochajace sie w panach malarzach. Piwo u "Byka", malowanie na Rynku. Niesmiele podglądanie Mistrzów Łazorka i Kmity.Zaglądanie do P. Uniechowskich niesmiale . Apteka u "Rudego".
Dzisiaj to wspomnienia. A duzo nie brakowalo zebym sie w Kazimierzu ozeniL.
Pozdrawiam serdecznie ,życzę grodarzom trafnych i nieustępliwych decyzji i przepraszam za szczerośc.. Nie dajcie sie obcym . Miejscowi z dziada pradzada - do przodu.
-
Moi dziadkowie z pobliskiej wsi dostarczali nabial do resteuracji i przed i po wojnie.Pani Zakrzewska dawala babci rozne kolorowe pudeleczka/opakowania/a ja wyczarowywalam z nich pokoje dla lalek,a takie solidniejsze sluzyly jako skarbiec na kamyczki ,kolorowe szkielka,wstazeczki i inne bardzo drogie sercu rupieciePo wojnie, jak juz przychodzily do nas paczki z Ameryki, P.Zakrzewska kupowala od mojej Mamy kawe i nylonowe ponczochy ze szwem ,lub czarna pietka
-
dla mnie odbudowa Esterki ma wymiar sentymentalny moja mama przed wojną jako młoda panienka pracowała u pani Zakrzewskiej w jej Esterce jako kelnerka . Pamiętam jako mały chłopiec panią Zakrzewską jak również jej syna Michała prawie mojego rówieśnika . Takich wspaniałych ludzi się nie zapomina .
-
majac , takie centralne miejsce w miasteczku do czegosc zobowiazuje ;(
-
Ale, ale... czy najlepszy punkt obserwacyjny na rynek zostanie "sprywatyzowany"???
Coś mi się wydaje, że znikną ławeczki :(
Zobacz także
Najbliższe oferty specjalne
Poniżej znajdziesz listę obiektów gotowych udostępnić miejsca noclegowe dla osób z Ukrainy, szukających schronienia w naszym kraju. Skontaktuj się z właścicielem obiektu i uzgodnij szczegóły....
Weekend listopadowy 11-15 listopada 2024 to dobry moment na krótki wypad za miasto. Zrelaksuj się w jednym z naszych obiektów. Zobacz oferty specjalne przygotowane na ten czas.
gdzie ESTERKA z tamtych lat ......... w gruzach legla taki czas
gdzie chlopaki z tamtych lat ............ zapmnieli ze uplywa czas
gdzie najlepiel bylo wam ........... w Kazimierzu - spotkan nadszel czas ;)
i Esterke odbuduja, bedzie piekna ta budowla jak poprawia to i owo ......... mysle ze sie da to zrobic by Kazimierz przyozdobic ......... konslutacji zrobic kilka , aby byla ESTERKA najpiekniejsza na RYNKU ........... pomagajcie jak umiecie , bo jeden Kazimierz macie :)
Wracam do tych lat kiedy umazani olejami staralismy sie być artystami. Opowiem troche jeszcze. To co teraz napisze to juz tez historia. Nie zyje juz Tadzio Cielewicz. Tez jeden z paczki łodzkiej. Jechalismy do Kazimierza auto-stopem. Z blejtramami, kasetami z farbami, troche ciuchow i po 22 lata w dacie urodzenia. W Pulawach na zjeździe do Kazimierza - przed nami staly dwie "dzierlatki". Wiedzielismy ze nie pojedziemy wczesniej zanim one nie wsiąda do jakiegos samochodu. Byly to dwie uczennice z liceum w Lublinie. No Tadzio zagadał. "Bo wiecie - my artyści..." co On gada?
Okazalo sie ze to jest metoda. Wyobraź sobie ze z jedną do dziś utrzymujemy z zona kontakt. To Ania. Mieszka w Los Angeles. Prosila mnie ilekroc sie spotkalismy zebym cos Jej namalowal. Wstyd mi ,ze czekala na moją tworczośc aż 35 lat.
W zeszlym roku wyslalem Jej olej z widokiem na Farę od strony ul. Krakowskiej. Doszedł. Co sie tam w domu dzialo? nie wiem.
Zyję takimi wspomnieniami. Jak to jest . Mam dzisiaj 59 lat. Nie pamietam co robilem wczoraj - a zamykam oczy i widze Rynek w Kazimierzu, godzina moze ? 15,00 zajezdza Renowka 19 na tamte czasy to cud techniki. Wyskakuje dama w szpilkach i za nia ratlerek. Ujada strasznie, biega po rynku a ta Szwedka wola za nim "Tiger ! tiger!". Malo śmy się ze smiechu nie zwalili z murku. Ech, moznaby bylo dlugo jeszcze. Moze następnym razem. Ciekaw jestem czy moze ktos w Kazimierzu zebralby takie opowiastki od tych co wakacji wtedy nie wyobrażali sobie bez klimatu tego miasta. Nie wiem co Kazimierz mial w sobie ze wszyscy ktorzy malowali stanowili jedna rodzine. Ja bez malarstwa nie potrafie oddychac juz. Ale musze do tego miec cisze plenerową wokol siebie. Tego chyba dzis w Kazimierzu nie znajde. Ja nie chce zebys mnie zle nie zrozumial, to nie znaczy ze Kazimierz dzisiaj jest beeeee. Nie. Tylko moze wspomnienia tamtych lat sa u mnie tak mocne ze jeszcze nie dojrzalem do nowego Kazimierza. Wiem, wszystko pędzi do przodu. Czas to jedyny wymiar z ktorym czlowiek nie potrafi sobie poradzic. Moze przekonam sie za jakis czas i wpadne na chwilkę jak do Tomaszowa. Tylko ile znajde jeszcze miejsc gdzie najpiekniejsze chwile zycia pachnialy malwami i brzeczeniem pszczol w lipcu. Gdzie wszyscy wszystkim mowili "dzien dobry". Gdzie glodnego studenta w kazdej chacie gospodarz nakarmil. To idzie starosc Panie Profesorze.
Mam w domu obraz wspomnieniowy. Na rynku ktos maluje widok na gore trzech krzyży. Obok miejscowy pijaczek udowadnia mlodemu "artyście" ze to nie tak. Ze on jak dojdzie do siebie to namaluje to prawidlowo. Z lewej strony od studni idzie kobieta i na ramionach ma nosidlo z wiadrami wody.
Piekny sloneczny dzien. Ale to tylko obraz. Moje "ja" zamknięte w ramie czasu wstecz.
Tyle dzisiaj. Zaraziles mnie Kolego tym ze zagladam na internetowe strony Kazimierza. Udalo Ci sie mnie sprowokowac.
Andzrej, a czy da sie jeszcze na jablka skoczyć przez plot do ogrodu obok Fary? Czy jest jeszcze z tylu za Laźnią ogrod zarosniety pokrzywami do wysokości 1,5 m? Ach, jesli jest jeszcze to szczęście że nie moze gadać.